Psycholożka, terapeuta zajęciowy, pracownik naukowy Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles. W latach sześćdziesiątych XX wieku zainteresowała się wpływem integracji sensorycznej oraz zaburzeniami planowania ruchu na codzienne funkcjonowanie dzieci.
Definiuje ona integracje sensoryczną jako proces, dzięki któremu mózg w wyniku otrzymanych informacji ze wszystkich zmysłów , prawidłowej ich segregacji, interpretacji odpowiada adekwatną reakcją.
Prawidłowa reakcja pozwala nam sprostać nowym wyzwaniom. Gdy nasza praca nie musi być skierowana na przetrwanie możemy wykorzystywać zdobyte wrażenia sensoryczne, w takich działaniach jak ruch uczenie się , zabawa, praca i relacje z innymi ludżmi.
Zaburzenia integracji sensorycznej zwane są zaburzeniami przetwarzania sensorycznego , czyli nieefektywnym odbiorem i organizacją informacji sensorycznych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego .